ســــــیّد اولاد آدم، مصـــطفای برگـزیده
تاج گل بر سر نهاده، رنج تنهایی کشیده
نام پاک و پُر فروغش گوهر دریای سینه
اولین خورشـــید مکه، آخرین ماه مـــدینه
چون نگین سبز خاتم می‌درخشد آفتابش
بر لب باران و دریا آیـه‌هایی از کتابش
تا بهار از عطر نامش چتر گل بر سر کشیده
رود می‌جوشـــد تپنده، سرو می‌بالد رســـیده
می‌درخـــشد تا همیــشه در پناه علم وایمان
هر که از بوی محمد راه می‌جوید به قرآن